Włodzimierz Ignacy Garbolewski
Włodzimierz Ignacy Garbolewski (1878-1933) – syn Leonarda Garbolewskiego, był pierwszym w odrodzonej Polsce starostą sochaczewskim. W okresie międzywojennym, będąc związanym z Narodową Demokracją, uważał, że należy dążyć do powiększania stanu polskiej własności w sochaczewskim rzemiośle i handlu. Udzielał pożyczek rzemieślnikom na zakładanie warsztatów oraz sprzedawał im na dogodnych warunkach działki budowlane. Ze swojego majątku wydzierżawił plac pod budowę Sochaczewskiej Szkoły Rzemieślniczej. Dzisiaj, na tym placu, przy ul. Józefa Piłsudskiego stoi Zespół Szkół Centrum Kształcenia Praktycznego. Był on także inicjatorem zbudowania w Sochaczewie gimnazjum, pod którego budowę także ofiarował ziemię, na której postawiono dzisiejsze Liceum Ogólnokształcące im. Fryderyka Chopina. Miasto otrzymało również od Ignacego Garbolewskiego grunty pod budowę obecnej Szkoły Podstawowej nr 1 i 3 oraz dla organizującego się sochaczewskiego klubu sportowego „Orkan”.
Włodzimierz Ignacy Garbolewski wraz ze swoją żoną znani byli z działalności charytatywnej na rzecz najuboższych wiernych z parafii p.w. św. Wawrzyńca. Właściciele Czerwonki jako głęboko wierzący członkowie Solidacji Mariańskiej oraz działacze Ligi Katolickiej ofiarowali parafii grunty na powiększenie sochaczewskiego cmentarza parafialnego przy ul. Romualda Traugutta. Żona Garbolewskiego za swoją działalność katolicką została odznaczona przez papieża Pawła VI orderem „Pro Ecclesia et Pontifices”.
Włodzimierz Ignacy Garbolewski sprawował także wiele funkcji: prezesa oddziału powiatowego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” oraz Związku Ziemian. Przez wiele lat działał aktywnie w Ochotniczej Straży Pożarnej. W 1914 r. był wiceprezesem Straży, od końca lat 20. do 1932 r. – prezesem tej organizacji. Był członkiem i aktywnym działaczem Stronnictwa Narodowego. Działał też aktywnie w kółkach rolniczych. Zmarł 1 listopada 1933 roku i został pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu parafialnym w Sochaczewie.
Tytuł Honorowego Obywatela Miasta przyznano uchwałą Rady Miasta na sesji w dniu 16 maja 2012 roku.